شهریار تبریز/مهراب محرابی‌نیا: در واقع می‌توان گفت که به نوعی به یک صنعت تبدیل شده است که این خود اهمیت بازیافت مواد را نشان می‌دهد. گسترش صنایع خودرو در جهان باعث شده است که به موازات آن تولید لاستیک‌های مستعمل به عنوان یکی از آلوده‌کنندگان زیست‌محیطی نیز افزایش یابد.
از دیرباز بازیافت تایرها از معضلات و چالش‌های زیست محیطی به شمار می‌آید. امکان دفع لاستیک‌های کهنه با توجه به سرعت بسیار کم تجزیه آنها عملاً وجود ندارد. یکی از روش‌های رایج برای از بین بردن لاستیک‌های کهنه سوزاندن آنها می‌باشد، اما گازهای حاصل از سوزندان آنها آلودگیهای زیادی به دنبال دارد. برای رفع این معضل، محققان در دانشگاه‌های مختلف جهان درصدد بهره‌گیری از ذرات تایر به عنوان یک ماده افزودنی در بتن و سایر مصالح ساختمانی که دارای پایه و اساس سیمانی هستند.
اضافه کردن ذرات لاستیک در بتن موجب بهبود بعضی از خصوصیات مکانیکی و دینامیکی بتن از قبیل جذب انرژی بیشتر بتن، امکان تغییر شکل بهتر و مقاومت در برابر ترک خوردگی می‌شود.
محققان بتن جدید قوی‌تری را با لاستیک‌های مستعمل توسعه دادند
مهندسان در دانشگاه ملبورن استرالیا نسخه جدیدی از سیمان را از تایرهای مستعمل و کهنه توسعه دادند. محققان در سراسر جهان درحال تحقیق و کارکردن برای جایگزینی مواد استفاده شده درساخت بتن هستند اما به موفقیت چشمگیری دست نیافته‌اند. در حال حاضر، مهندسان دانشگاه ملبورن استرالیا تایید کرده‌اند که تمامی مصالح سنگی استفاده شده در ساخت بتن را می‌توان با لاستیک‌های دورریختنی جایگزین کرد.
امروزه، سالانه تقریباً یک میلیارد تایر در لندفیلدها دور انداخته می‌شوند. زمانی که این تایرها در لندفیلها ریخته می‌شوند ،آنها سموم مضر را داخل منابع آبی موجود وارد کرده و همچنین با سوزاندن آنها مشکلات ناشی از انتشارات کربنی در جهان نیز زیاد می‌شوند.
محمد مومن الاسلام نویسنده اصلی این مقاله که در ژورنال "منابع، حفاظت و بازیافت" چاپ شده است، می‌گوید: استفاده از پسماند در ساخت بتن می‌تواند مشکلات زیست‌محیطی را حل کند و نقشی مهم در اقتصاد چرخشی داشته باشد.
دو سال پیش، تیم دانشگاه ملبورن درصدد استفاده از ترکیب لاستیک‌های خردشده در ساخت لایه‌های جاده‌ها بودند. در سالهای گذشته، مهندسان تعدادی تست واقعی را انجام دادند که بر این اساس بتن‌های لاستیکی حتی بهتر از بتن‌های سنتی کار می‌کنند.
تلاشهای گذشته برای جایگزینی همه مواد اولیه در بتن موفقیت آمیز نبوده‌اند و نقاط ضعفی داشتند. محققان پی بردند که این نقاط ضعف بخاطر وجود منافذ زیاد در لاستیک بود. برای حل این مشکل، آنها تصمیم گرفتند برای همیشه از دست این منافذ خلاص شوند. آنها مخلوط روان را در قالبها ریخته و فشار دادند تا منافذ از بین بروند. در نتیجه، با این روش محصول بدست آمده دو برابر قوی‌تر از محصولات پیشین بود.
مومن الاسلام می‌گوید: بتن جدید توسعه‌یافته یک بتن با وزن ساختاری سبک است که این امر منجر به کاهش هزینه‌های حمل و نقل و کاهش زمان ساخت و همچنین هزینه‌های آزمایشگاهی می‌شود. در حالیکه بتن نهایی توسعه‌یافته توسط تیم تحقیقاتی این دانشگاه قوی و نتایج حاصله موفقیت‌آمیز بوده است، اما با این حال آنها در پی پیدا کردن شرکای جدید برای بهبود این محصول هستند. این فرآیند تولید را می‌توان به صورت مقرون به صرفه در یک محیط صنعتی که هم اکنون بتن تولید می‌کند نیز اجرایی کرد.
نظرات