یادداشت نهم: عسلویه
[caption id="attachment_22981" align="alignright"]
مهندس افشین جلالی[/caption]در گذشته ای نه چندان دور نام "عسلویه" مترادف با اشتغال قشر عظیمی از فارغ التحصیلان رشته های مهندسی و علوم مرتبط، با ارقام دریافتی بسیار بالا بود و اکثر مهندسین کم سابقه چند سالی در این منطقه مشغول کار می شدند تا هم پولی پس انداز کنند و هم تجربه کاری مفیدی به دست بیاورند. منطقه ای تقریبا نوپا که روز به روز در حال گسترش بود و شنیدن نام فازهای آن روزنه امیدی برای دانشجویان فنی کشور بود که می دانستند پس از فارغ التحصیلی، میدان مشترک گازی ایران و قطر تشنه حضور آنهاست. امروز اما هیچ خبری از شکوه سالهای نه چندان دور عسلویه نیست. از درآمد آن سالها هم خبری نیست، و منطقه ای که داشت می رفت تا با جذب سرمایه و نیروی انسانی فراوان به یکی از بزرگترین قطب های اقتصادی منطقه تبدیل شود ناگهان از روی جغرافیای اشتغال تقریبا محو گردید. آیا سرمایه گذاری در چنین پروژه ای برای دولتمردان کشور و سرمایه گذاران مرتبط واقعا غیر اقتصادی بود؟ یا معادلات دیگری رقم خورد؟ دلیل توقف و کند شدن فعالیت های عسلویه هر چه بود ضررش متوجه نیروی متخصص و کاردانی شد که قرار بود نردبان ترقی کشور باشند و حذف این بازار کار عظیم آنان را به ناچار صدها کیلومتر از موطن اصلی شان دور ساخت.
مهندس افشین اجلالی، کارشناس ارشد مهندسی عمران
نظرات