مسئولان هوایی کشور و حساسیت شغل کنترلرهای هوایی
بنانیوز (BanaNews.ir)- شماره ۵ نودنامه جامعه مراقبین پرواز ایران منتشر شد:
شما قضاوت کنید؛
اگر اینگونه است که مسئولان فعلی صنعت هوانوردی رفتار می کنند، اگر من یک کارمندم و کارم در حد آنان،
پس چرا این همه حساسیت نسبت به شغل من نشان می دهند؟
اندکی تأمل کنید. به خود بیایید. چرا تک تک کلمه هایی را که در محیط کار بر زبان می آورم، ضبط می کنید؟ چرا همه ی حرکاتم را باید یادداشت کنم؟ آخر این چه کار غیر حساسی است که سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری صدها قانون درباره ی جزیی ترین امور آن تصویب کرده است؟ چه نوع کار بی اهمیتی است که حتی برای واژه هایی هم که باید استفاده کنم، چندین قانون آن هم با تأکید و سخت گیری فراوان وجود دارد؟
این کار غیر حساس من، چه لزومی دارد که هر چند وقت برای چک پزشکی باید مورد معاینه قرار بگیرم و سلامت چشم، گوش ، ذهن و قلبم را به اثبات برسانم تا بتوانم به کارم ادامه دهم؟
این کار چگونه این همه که شما می گویید، غیرحساس و بدون استرس است که سازمان بین المللی کار تأکید می کند شاغلین این حرفه باید زودتر از دیگر مشاغل از کار عملیاتی کناره گیری کنند و در مجموع هم نسبت به دیگر کارکنان دولت، در زمان زودتری بازنشسته شوند.
چگونه این کار غیر حساس است و غیر خاص که برای کار کردن در هر موقعیت کاری، باید علاوه بر گذراندن آموزش های لازم، مدت زمانی طولانی را در آن موقعیت تحت نظر استادی برجسته ساعت پُر کنی، در امتحان ها شرکت کنی و در نهایت اگر مطابق با مبانی سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری نمرات قابل قبول کسب کردی، می توانی شروع به کار کنی؟!
کار کنترل ترافیک هوایی چطور ویژه نیست که اگر یک کنترلر از فرودگاهی به فرودگاه دیگر منتقل شود، باید همه چیز را از اول شروع کند و دوباره گواهینامه های خاص کاری در آن فرودگاه را کسب کند. شما در کدام رشته ی شغلی این چنین شرایطی را می توانی بیابی؟
چرا در زمان وقوع هر حادثه ی هوایی، مسئولان بدون هیچ درنگی به برج کنترل ترافیک هوایی یا مرکز کنترل ترافیک هوایی کشور مراجعه می کنند و اولین سؤالی که بر زبان می آورند این است که کنترلر به خلبان چه گفته است؟!! چرا همه تمایل دارند هر چه سریع تر بفهمند کنترلر چه دستوری به خلبان داده؟!! آخر چرا این همه حساسیت بی خود؟!!! حالا چه فرقی می کند این که کنترلر به خلبان گفته باشد به ارتفاع ۲۲ هزار پایی برود یا به ۲۱ هزار پایی؟ هزار پا اختلاف که این همه همهمه و درگیری ندارد؟!!!
چه تفاوتی می کند که کنترلر به اشتباه، فشار هوای ۱۰۱۲ را ۱۰۲۲ اعلام کرده باشد؟!! اگر کنترلر پرواز را به جای چرخاندن به سمت چپ، به سمت راست چرخانده باشد، چه اتفاقی ممکن است رخ دهد؟!! انصاف بدهید که هر انسان تیزهوش و دانشمندی، هر مقامی هم که داشته باشد، ممکن است در زندگی حداقل برای یک بار هم که شده، دست چپ و راستش را اشتباه کند؟ این طور نیست؟!!!
مگر وقتی که ۱۵-۲۰ فروند هواپیما با سرعت های بسیار زیادی که مختص هواپیماست در حال پرواز کردن هستند، چه تفاوتی می کند اینکه کنترلر سرعت یکی را به جای ۰٫۷ ماخ، ۰٫۸ ماخ محاسبه کند؟!!! این یک دهم ماخ که در آن سرعت بالا تأثیری نمی تواند داشته باشد! می تواند؟!!!
وضعیتی را تصور کنید که هر روز و شب کنترلرها با آن روبرو هستند؛ چندین هواپیمای غول پیکر که هر کدام به طور متوسط با ۲۰۰ مسافر در حال پرواز هستند. یک هواپیما از شما درخواست کاهش ارتفاع دارد. یکی می خواهد اوج بگیرد. یکی موتورش را از دست داده و می خواهد سریع تر فرود بیاید. دیگری در هوای طوفانی گیر افتاده است و می خواهد راهنمایی اش کنی تا هر چه سریع تر از این وضعیت نجات یابد. یک هواپیما ۵۰۰ نفر مسافر خارجی دارد که از پکن عازم پاریس هستند و در هواپیمای دیگر رییس جمهور یک کشور پیشرفته با خیال راحت نشسته و برای شرکت در اجلاس گروه بیست به مقصد آلمان در حال پرواز است. در یکی ۱۲۰ دانش آموز نخبه ی المپیادی سوار هستند و در دیگری تیم های ملی کشورمان که از مسابقات آسیایی به میهن عزیزمان بر می گردند. به نظر شما در چنین شرایطی مگر اتفاقی خواهد افتاد اگر به اشتباه و سهواً به هواپیمای حامل رییس جمهور بگویی ارتفاعش را به جای ۳۳۰۰۰ پا، ۳۴۰۰۰ پا تنظیم کند؟!!!
اکنون با توجه به موارد فوق و هزاران نکته ی مشابه، از شما خواننده ی محترم می پرسم که:
۱- چرا سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری و همچنین سازمان بین المللی کار این همه تأکید می کنند بر اینکه کنترلرهای ترافیک هوایی باید از شرایط عالی رفاهی برخوردار باشند و از هر گونه دغدغه ی ذهنی به دور باشند؟
۲- به نظر شما، ما کنترلرهای ترافیک هواییِ ایران، چه شغل دومی را انتخاب کنیم تا هم بتوانیم با آن هزینه های معاش و زندگی خود را تأمین کنیم و هم اینکه خسته نشویم و بتوانیم با ذهنی آماده، کار کنترل ترافیک هوایی و برقراری ایمنی بین پروازها را به نحو احسن انجام دهیم؟
۳- و پرسش آخر اینکه آیا پی گیری های قانونی کنترلرها برای احقاق حقوق اولیه شان و اصرار آن ها بر رفع هر چه سریع تر مشکلات موجود، مصداق زیاده خواهی کنترلرها است و یا اینکه بی توجهی مسئولان مربوط به این مشکلات، مصداق بی تفاوتی آنان است نسبت به ایمنی مردم و صنعت؟
امضا: Navadnameh@iran-atca.ir
نظرات